Op vrijwel elk etiket van honden-, katten- of konijnenvoer zie je het staan: ruw eiwit. Maar wat betekent het eigenlijk? En zegt het ook iets over de kwaliteit van het voer?

Wat is ruw eiwit?
Ruw eiwit is een technische term die aangeeft hoeveel eiwit er in een voer zit. Het wordt bepaald via een stikstofmeting: alle stikstof in het voer wordt vermenigvuldigd met een factor (meestal 6,25), en zo komt men op het gehalte "ruw eiwit".

Belangrijk om te weten: deze meting zegt niets over de kwaliteit van het eiwit, alleen over de hoeveelheid.

Waar komt het eiwit vandaan?
Eiwitten kunnen uit veel verschillende bronnen komen, bijvoorbeeld:

- Dierlijk eiwit: kip, rund, vis
- Plantaardig eiwit: soja, erwten, granen
- Laagwaardige bronnen: verenmeel, slachtafval of plantaardige reststromen

Een voer kan dus een hoog ruw eiwitgehalte hebben, maar alsnog weinig bruikbare of goed verteerbare eiwitten bevatten.

Waarom is dat belangrijk?
Eiwitten zijn essentieel voor spieropbouw, herstel, groei en een goede weerstand. Maar een dier heeft baat bij kwalitatieve eiwitten, die goed verteerd en opgenomen kunnen worden. Slechte eiwitten belasten het lichaam juist onnodig.

Waar moet je op letten?
- Kijk niet alleen naar het percentage ruw eiwit.
- Controleer de bron van het eiwit in de ingrediëntenlijst.
- Vraag advies als je twijfelt: niet elk dier heeft hetzelfde eiwitniveau nodig.

Bijvoorbeeld:
Een sporthond of pup heeft meer hoogwaardige eiwitten nodig.
Een oudere hond of een dier met nierproblemen juist minder.